MALT (Mukozaya Bağlı Lenfoid Doku) lenfoması, ilk olarak Isaacson tarafından tanımlanmıştır. MALT lenfomalarının büyük bir çoğunluğu midede görülür; ancak gözler, akciğerler, tiroit gibi farklı bölgelerde de ortaya çıkabilir. MALT lenfomaları, bağırsakların yapısında fizyolojik olarak bulunabilirler ancak genellikle inflamasyon bölgelerinde, özellikle enfeksiyonlara karşı gelişirler.

Mide MALT lenfomaları midenin her yerinde meydana gelebilir fakat en sık antrumda gelişir. Bulgular çeşitli şekillerde kendini gösterebilir, örneğin gastrit, ülser veya mukoza olarak belirlenebilir. Genellikle düz olan infiltratif lezyonlar şeklinde tespit edilir. MALT lenfomaları genellikle erişkin yaş hastalığıdır ve kadınlarda daha sık görülür. Bu hastalıklar enfeksiyöz nedenlere, Helicobacter pylori gastriti, Sjögren sendromu veya Hashimoto tiroiditi gibi durumlara bağlı olarak gelişebilir. Ancak bu hastalıklar genellikle yavaş seyirlidir ve lokalize hastalıklar olarak bilinir.

Tedavi seçeneklerinden ilki Helicobacter pylori (Hp) eradikasyonudur. Bu işlem, hangi hastaların antibiyotik tedavisinden yararlanacağını belirler ve Hp durumunu ortaya koyar. Hp eradikasyonunun yanında cerrahi müdahaleler, kemoterapi, kombine radyoterapi gibi çeşitli yöntemler kullanılarak tedavi edilebilir.

MALT lenfomalarının histolojik özellikleri birkaç şekilde sınıflandırılabilir. Bu kısımdaki hücreler, sentrosit benzeri orta veya küçük boyutta olabilir ve çekirdeklerinin kenarları düzensizdir. Sitoplazma genişliği normaldir. Farklı biçimlerde plazma hücreleri görülebilir ve aralarında birkaç büyük hücre bulunması doğaldır.

MALT lenfomalarının teşhisi genellikle endoskopik biyopsi ile konur. Histopatolojik inceleme, immünohistokimyasal boyama ve moleküler genetik testler tanıda yardımcı olur. Tedavinin etkinliği, hastalığın evresine, hastanın genel sağlık durumuna ve Helicobacter pylori enfeksiyonunun varlığına bağlıdır.

Sonuç olarak, MALT lenfomaları genellikle erken teşhis ve uygun tedavi yöntemleri ile başarılı bir şekilde yönetilebilir. Hastaların düzenli kontrolleri ve multidisipliner yaklaşımlar, tedavinin başarısını artırmada kritik öneme sahiptir.